Zwarte thee
Zwarte thee is de meest gedronken theesoort in Nederland. Vergeleken met groene en witte thee is zwarte thee sterker geoxideerd en bevat het doorgaans meer theïne. Theïne is het natuurlijke equivalent van cafeïne in thee. Per kop zwarte thee zit gemiddeld zo'n 40 mg theïne.
In China en omliggende landen staat zwarte thee bekend als rode thee, vanwege de kleur van het getrokken drankje. Bekende blends van zwarte thee zijn onder andere:
- Engelse melange: een blend van Assam en Ceylon-thee;
- Earl Grey: zwarte thee op smaak gebracht met bergamotolie;
- Lapsang Souchong: gedroogd boven een vuur van naaldhout, wat een rokerige smaak geeft.
Waar komt zwarte thee vandaan?
Theesoorten zoals Assamthee, Ceylonthee en Darjeeling zijn vernoemd naar de streek van herkomst, elk met een eigen karakter. Dit is vergelijkbaar met de term ‘cépages’ in de wijnwereld, die verwijst naar het druivenras. Dit maakt zwarte thee uitstekend te combineren met eten.
Meer over theesoorten en herkomst
Hoe wordt zwarte thee gemaakt?
De meeste thee wordt nog met de hand geplukt, hoewel machines soms worden gebruikt. Handgeplukte thee heeft doorgaans een hogere kwaliteit dan machinaal geplukte thee, die vaak in theezakjes van merken zoals Pickwick, Lipton en Twinings terechtkomt.
Het plukken begint wanneer de theestruik minimaal vier jaar oud is. Vervolgens worden de verse theebladeren licht gedroogd met warme lucht, waardoor ze beter gerold kunnen worden. Het rollen zorgt ervoor dat smaakstoffen sneller vrijkomen. Deze stap wordt ook wel de Cut, Tear, Curl (CTC)-methode genoemd.
Cut, Tear, Curl (CTC) methode
De CTC-methode is de meest gebruikte techniek voor productie van zwarte thee, vooral voor theezakjes. Hierbij worden de theebladeren in stukken ‘gebroken’ en gerold, zodat ze beter in zakjes passen. Thee geproduceerd met deze methode heet ook wel ‘theestof’ (teadust) vanwege de fijne korrel. Deze methode levert een krachtige smaak en zorgt ervoor dat de thee snel donker kleurt.
Orthodoxe methode
De orthodoxe methode is traditioneler en resulteert in losse theebladeren die herkenbaar blijven. Alleen hele bladeren worden gebruikt. De bladeren drogen ongeveer twee uur in de zon. Soms worden ze ook verflensd of gestoomd om een andere theesoort te creëren. Het drogen stopt het oxidatieproces, dat vergelijkbaar is met het bruin worden van een appel na het snijden.
Na oxidatie worden de bladeren gebakken op open vuur om het proces te stoppen. Dit oxidatieproces duurt bij zwarte thee langer dan bij andere theesoorten, wat zorgt voor een sterkere smaak en hogere cafeïneconcentratie.
Vervolgens worden de gedroogde bladeren volgens een unieke sorteermethode gezeefd om kwaliteit en grootte te scheiden. Duurdere theesoorten worden verpakt in houten kisten, terwijl goedkopere varianten in papieren zakken gaan.
Meer over de productie van andere theevarianten lees je op de pagina productieproces van thee.
