Espressomachine
Een espressomachine of pistonmachine wordt in de horeca veel gebruikt als basis apparatuur voor perfecte espresso's,
cappuccino's en latte macchiato's. De piston; een houder met filter, wordt in de machine geplaatst waar er heet water met
een druk van 9 bar door heen wordt geperst.
Het principe werd al in 1822 bedacht door Louis Bernard Rabaut en later door Edward Loysel. Zij bedachten de methode om
grote hoeveelheden koffie te filteren door middel van stoomdruk. Rond 1900 werd een variatie op deze methode bedacht
waardoor bereidingen per kop mogelijk werden. Sommige mensen denken dat de term espresso hier vandaan komt. De espresso
zou 'expres-zo' gemaakt zijn. Dit is echter gewoon een Nederlands woordgrapje die niets van doen heeft met de naam
espresso. Het woord expres bestaat namelijk niet in het Italiaans en om deze reden alleen al is dit onmogelijk. Waarschijnlijk
komt de naam van het Italiaanse 'es presso' wat letterlijk 'onder druk' betekend.
Het eerste patent uit de wereld van compacte espressomachine's dateerd uit 1901. Luigi Bezzera vond de eerste espressomachine
uit die 'ideaal' was voor gebruik in elke drinkgelegenheid. Hierbij werd water en stoom door de koffie in het filter geperst
onder 1,5 bar druk. De Bezzera-methode was geboren. Het grote nadeel hiervan was dat de koffie door de hoge temperatuur verbrandde wat een bittere smaak
tot gevolg had. De Italianen losten dit op door veel suiker aan hun espresso toe te voegen. Nog steeds drinken de meeste
Italianen hun espresso met veel suiker.
Rond 1935 werd dit probleem opgelost door een uitvinding van Francesco Illy. Hij maakte het mogelijk om de stoomdruk los te koppelen
van het water. De druk van de machine kwam nu van luchtdruk in plaats van waterdruk. Zijn machine noemde hij de Illetta.
Tegenwoordig is Illy een van de grootste koffiebranders ter wereld.
Het systeem van Illy bestaat nog steeds hoewel de meeste machines een druk leveren tussen de 14 en 16 bar. De officiële
werkdruk voor het maken van een perfecte espresso is 9 bar.